Pożegnanie Premiera

Nagrody wymyślono po to, by honorowały laureatów. Jednak są też laureaci, którzy są uhonorowaniem nagród. Ta druga okoliczność miała niewątpliwie miejsce w ubiegłym roku, gdy wprostowego Kisiela odbierał Tadeusz Mazowiecki. Pierwszy niekomunistyczny premier Polski, którego w niedzielę pożegnaliśmy, dostał wyróżnienie „za odwagę spokojnego patriotyzmu”. Tak brzmiało oficjalne uzasadnienie kapituły. Od lat było oczywiste, że kto jak kto, ale on na to wyróżnienie zasłużył. Odbierając nagrodę, Tadeusz Mazowiecki powiedział, że ceni ją bardziej niż liczne inne laury, które otrzymał. – Ze względu na osobę patrona, który zawsze pobudzał do myślenia – powiedział wtedy. Dziś nauka spokojnego patriotyzmu Mazowieckiego byłaby nam bardzo potrzebna. W świecie politycznej tragikomedii, w której główne role grają awanturujący się w nocnych klubach posłowie, nagrywający się ukrytymi kamerami partyjni działacze oraz naukowcy wygadujący brednie na temat ściętej brzozy, obyśmy umieli choć trochę tę lekcję odrobić.

Redakcja